تأثیر آموزش حل مسئله به مادران بر فرایندهای خانوادگی و شیوه های فرزند پروری آنها

زمینه و هدف: امروزه سبک­ های ارتباطی خانواده و نحوه ارتباط والد- کودک، از آموزش­ های حل مسئله تأثیر می ­­پذیرد. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر آموزش حل مسئله به مادران بر شیوه­ های فرزندپروری و فرایندهای خانوادگی است.  روش: پژوهش حاضر از نوع شبه­ آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون تک‌گروهی است. جامعه آماری مشتمل بر مادران دانش‌آموزان پیش ­دبستانی و دبستانی شهر تهران در سال 1392 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 55 نفر از مادران این دانش ­آموزان بود که به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع ­آوری داده ­ها از دو پرسشنامه سبک ­های فرزندپروری بامریند (1967) و مقیاس فرایندهای خانوادگی سامانی (1386) استفاده شد. یافته­ ها: یافته ­ها نشان دادند شرکت در دوره آموزش مهارت­ های حل مسئله اثر مثبتی بر عملکرد شرکت ­کنندگان در سبک ­های فرزندپروری و فرایندهای خانوادگی آنها داشته است؛ به‌طوری‌که این برنامه منجر به بهبود مهارت ارتباطی، انسجام و احترام متقابل، و مهارت مقابله والدین شده و سبب کاهش استفاده والدین از شیوه­ های فرزندپروری سهل‌گیرانه و مستبدانه شده است.  نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر آموزش مهارت‌های حل مسئله به منظور بهبود سبک ­های فرزندپروری و کیفیت ارتباط­ های بین ­فردی درون خانواده و فرایندهای خانوادگی پیشنهاد می­ شود. شرکت در این برنامه با بهبود روابط و تغییر شیوه­ های فرزندپروری سهل ­گیرانه و مستبدانه می­ تواند موجب افزایش تجربه پیامدهای مطلوب توسط فرزندان، بهبود کیفیت روابط والد- فرزند و تبعات مطلوب روانی و اجتماعی گردد. به این ترتیب، مداخله حاضر را می‌توان به‌عنوان مداخله­ای مفید به درمانگران­ پیشنهاد کرد.